Ավագ Ուրբաթ Քրիստոսի խաչելության, թաղման և խավարման կարգ է կատարվում:

Այսօր խաչվեց և թաղվեց մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսը։ Չարագործները կարծեցին՝ հաղթել են Հիսուսին, սակայն Քրիստոս երրորդ օրը հարություն առավ։

Այսօր Դիլիջանի Սուրբ Խաչ եկեղեցում Թաղման կարգ կատարվեց՝ Տիրոջ Հարության լույսի սպասումով։

Ավագ Ուրբաթ Քրիստոսի խաչելության, թաղման և խավարման կարգ է կատարվում:

Այսօր խաչվեց և թաղվեց մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսը։ Չարագործները կարծեցին՝ հաղթել են Հիսուսին, սակայն Քրիստոս երրորդ օրը հարություն առավ։

Այսօր Դիլիջանի Սուրբ Խաչ եկեղեցում Թաղման կարգ կատարվեց՝ Տիրոջ Հարության լույսի սպասումով։

Ավագ Ուրբաթ օրը մեր Տիրոջ՝ Հիսուս Քրիստոսի խաչելության և թաղման օրն է։ Եկեղեցիներում կատարվում է Խաչելության կարգ։

«Քրիստոս Իր մարմնով մեր մեղքերը բարձրացրեց խաչափայտի վրա» (Ա Պետրոս 2:24):

Քրիստոս Իր մահով մերցրեց մեր մեղքերը և հաշտեցրեց մեզ Հայր Աստծո հետ, ազատեց անեծքից և հավիտենական դատապարտությունից:

Բագրատ Սրբազանն իր խոսքում ասաց,- «Եթե մենք ընդունելու ենք դառնությունը, հասկանալու ենք այդ դառնության խորքերը, ճանաչելու ենք այն, և այն չենք դարձնելու մեզ համար ՀԱՐՈՒԹՅԱՆ և ՀԱՂԹԱՆԱԿԻ ճանապարհ՝ իմաստազրկված և բովանդակազրկված է մեր կյանքի ընթացքը։

Մենք կոչված ենք ընդունելու այդ դառնությունը, ճաշակելու այդ դառնությունը և այն վերածելու հաղթության։

Այլ ճանապարհ ՉԿԱՐ մեր Տիրոջ համար, այլ ճանապարհ չկա նաև մեզ համար։

․․․

Այսօր մեզ վրա էլ են վիճակ նետում, մեր մեծ պատմուճանը՝ մեր Հայրենիքը, մեր ինքնությունը, արժանապատվությունը՝ կիսելու, բաժանելու, քայքայելու, որի ակունքում 30 արծաթն էր։

30 ԱՐԾԱԹ, ՇԱՏ ՆՄԱՆ 29800-Ի»։

Ավագ Ուրբաթ օրը մեր Տիրոջ՝ Հիսուս Քրիստոսի խաչելության և թաղման օրն է։ Եկեղեցիներում կատարվում է Խաչելության կարգ։

«Քրիստոս Իր մարմնով մեր մեղքերը բարձրացրեց խաչափայտի վրա» (Ա Պետրոս 2:24):

Քրիստոս Իր մահով մերցրեց մեր մեղքերը և հաշտեցրեց մեզ Հայր Աստծո հետ, ազատեց անեծքից և հավիտենական դատապարտությունից:

Բագրատ Սրբազանն իր խոսքում ասաց,- «Եթե մենք ընդունելու ենք դառնությունը, հասկանալու ենք այդ դառնության խորքերը, ճանաչելու ենք այն, և այն չենք դարձնելու մեզ համար ՀԱՐՈՒԹՅԱՆ և ՀԱՂԹԱՆԱԿԻ ճանապարհ՝ իմաստազրկված և բովանդակազրկված է մեր կյանքի ընթացքը։

Մենք կոչված ենք ընդունելու այդ դառնությունը, ճաշակելու այդ դառնությունը և այն վերածելու հաղթության։

Այլ ճանապարհ ՉԿԱՐ մեր Տիրոջ համար, այլ ճանապարհ չկա նաև մեզ համար։

․․․

Այսօր մեզ վրա էլ են վիճակ նետում, մեր մեծ պատմուճանը՝ մեր Հայրենիքը, մեր ինքնությունը, արժանապատվությունը՝ կիսելու, բաժանելու, քայքայելու, որի ակունքում 30 արծաթն էր։

30 ԱՐԾԱԹ, ՇԱՏ ՆՄԱՆ 29800-Ի»։

Ավագ Հինգշաբթի երեկոյան եկեղեցիներում կատարվում է Խավարման կարգ, որը Քրիստոսի մատնության և չարչարանքների հիշատակն է:

Այսօր հիշատակում ենք Գեթսեմանիի պարտեզում Քրիստոսի աղոթքը, Հուդայի մատնությունը, Հիսուսի հանձնումն ամբոխին, ձերբակալությունը, չարչարանքները, խաչելությունը, մահը, Պետրոսի երեք անգամ ուրացությունն ու զղջումը: Սակայն սա սոսկ հիշատակում չէ, այլ այդ դեպքերը կատարվում ենք հենց այսօր։

Տիրոջ մատնության գիշերը․․․

«Մերժեք ձեր Հայրենիքը բզկտելը, թշնամուն հանձնելը, ուրանալը, մերժեք վախենալը, սարսափելը, դավելը, մերժեք, արթնացեք այդ բոլորից։

Արթնացեք և վերահաստատեք ձեզ տիեզերական ճշմարտության մեջ, վերահաստատեք ձեզ քաջության մեջ, սխրանքի մեջ, աստվածսիրության մեջ, հայրենատիրության մեջ, ձեզ վստահված ժառանգության մեջ, հզորության մեջ, ձեր ինքնության լավագույն դրսևորումների մեջ, ձեր՝ որպես ազգ, որպես մարդ ընտրված լինելու մեջ։ Վերահաստատեք ձեզ սիրո մեջ՝ բոլոր սերերի մեջ, որոնք միայն բարիք են բրում, որոնք միայն լույսի ճանապարհ են հարթում մարդու համար, որովհետև սիրո մեջ բնակվողը Աստծո մեջ է բնակվում և Աստված էլ իր մեջ է բնակվում։

Սերը զարմանալի երևույթ է՝ տալուց է ավելանում, վերցնելուց կարծես սպառվում է։ Տալուց շատանում, առատանում է, փոխվում է կյանքի որակը, փոխվում է ներքին հոգևոր և հոգեբանական զգացողությունը, ԱՐԹՆԱՆՈՒՄ է մարդը։

***

30 արծաթի պատմությունը չի վերջացել․ աշակերտի, մտերիմի, սիրողի՝ սիրելով 30 արծաթը վերցնողի պատմությունը չի վերջացել։

Համբույրով մատնելու պատմությունն էլ չի վերջացել։ Հացով, սրբությամբ մատնելու պատմությունն էլ չի վերջացել։

Ում հետ սնվում ես, կիսում ես այդ սրբությունը, հենց իրեն էլ մատնելու պատմությունը չի վերջացել։

***

Այսօր մենք մեծ փորձության մեջ ենք, շատ մեծ փորձության մեջ։ Քնած ենք կարծես։ Մեր Տերը մեզ համար հոգևոր պատերազմի մեջ է գտնվում, անընդհատ ձգում է մեզ դեպի իրեն, մենք էլ կա՛մ հանգիստ են զգում մեզ, կա՛մ մեր ներքին վախերով, կա՛մ ինքներս մեզ համար ձևաներպումներ տված, և չենք ուզում տեսնել ՎԵՐԵԼՔԻ պատմությունը, դեպի Ինքը գնալու պատմությունը և իր միջից մեր բոլոր փորձությունները վերացնելու, դրանք հաղթելու և հաղթահարելու պատմությունը։

Կարծես խավար գիշերի մեջ ենք ապրում։ Հոգևոր թմրության, խավարի և այն գիշերվա խորհրդի մեջ(Տիրոջ վերջին գիշերը Գեթսեմանիի պարտեզում), որը նաև քողը դարձավ մատնության համար։ Մեր կյանքը կարծես այդպես գիշերված և խավարած լինի»։

Ավագ Հինգշաբթի երեկոյան եկեղեցիներում կատարվում է Խավարման կարգ, որը Քրիստոսի մատնության և չարչարանքների հիշատակն է:

Այսօր հիշատակում ենք Գեթսեմանիի պարտեզում Քրիստոսի աղոթքը, Հուդայի մատնությունը, Հիսուսի հանձնումն ամբոխին, ձերբակալությունը, չարչարանքները, խաչելությունը, մահը, Պետրոսի երեք անգամ ուրացությունն ու զղջումը: Սակայն սա սոսկ հիշատակում չէ, այլ այդ դեպքերը կատարվում ենք հենց այսօր։

Տիրոջ մատնության գիշերը․․․

«Մերժեք ձեր Հայրենիքը բզկտելը, թշնամուն հանձնելը, ուրանալը, մերժեք վախենալը, սարսափելը, դավելը, մերժեք, արթնացեք այդ բոլորից։

Արթնացեք և վերահաստատեք ձեզ տիեզերական ճշմարտության մեջ, վերահաստատեք ձեզ քաջության մեջ, սխրանքի մեջ, աստվածսիրության մեջ, հայրենատիրության մեջ, ձեզ վստահված ժառանգության մեջ, հզորության մեջ, ձեր ինքնության լավագույն դրսևորումների մեջ, ձեր՝ որպես ազգ, որպես մարդ ընտրված լինելու մեջ։ Վերահաստատեք ձեզ սիրո մեջ՝ բոլոր սերերի մեջ, որոնք միայն բարիք են բրում, որոնք միայն լույսի ճանապարհ են հարթում մարդու համար, որովհետև սիրո մեջ բնակվողը Աստծո մեջ է բնակվում և Աստված էլ իր մեջ է բնակվում։

Սերը զարմանալի երևույթ է՝ տալուց է ավելանում, վերցնելուց կարծես սպառվում է։ Տալուց շատանում, առատանում է, փոխվում է կյանքի որակը, փոխվում է ներքին հոգևոր և հոգեբանական զգացողությունը, ԱՐԹՆԱՆՈՒՄ է մարդը։

***

30 արծաթի պատմությունը չի վերջացել․ աշակերտի, մտերիմի, սիրողի՝ սիրելով 30 արծաթը վերցնողի պատմությունը չի վերջացել։

Համբույրով մատնելու պատմությունն էլ չի վերջացել։ Հացով, սրբությամբ մատնելու պատմությունն էլ չի վերջացել։

Ում հետ սնվում ես, կիսում ես այդ սրբությունը, հենց իրեն էլ մատնելու պատմությունը չի վերջացել։

***

Այսօր մենք մեծ փորձության մեջ ենք, շատ մեծ փորձության մեջ։ Քնած ենք կարծես։ Մեր Տերը մեզ համար հոգևոր պատերազմի մեջ է գտնվում, անընդհատ ձգում է մեզ դեպի իրեն, մենք էլ կա՛մ հանգիստ են զգում մեզ, կա՛մ մեր ներքին վախերով, կա՛մ ինքներս մեզ համար ձևաներպումներ տված, և չենք ուզում տեսնել ՎԵՐԵԼՔԻ պատմությունը, դեպի Ինքը գնալու պատմությունը և իր միջից մեր բոլոր փորձությունները վերացնելու, դրանք հաղթելու և հաղթահարելու պատմությունը։

Կարծես խավար գիշերի մեջ ենք ապրում։ Հոգևոր թմրության, խավարի և այն գիշերվա խորհրդի մեջ(Տիրոջ վերջին գիշերը Գեթսեմանիի պարտեզում), որը նաև քողը դարձավ մատնության համար։ Մեր կյանքը կարծես այդպես գիշերված և խավարած լինի»։

«Նա վեր կացավ ընթրիքի սեղանից, մի կողմ դրեց զգեստները և մի սրբիչ վերցնելով՝ մեջքին կապեց:

Եվ ապա ջուր վերցնելով՝ լցրեց կոնքի մեջ և սկսեց իր աշակերտների ոտքերը լվանալ եւ սրբել մեջքին կապած սրբիչով»:

(Հովհ․ 13։4-5)

Երուսաղեմում՝ Վերնատանը, Վերջին ընթրիքի ընթացքում Քրիստոս կատարեց լցավ աշակերտների ոտքերը՝ պատգամ թողնելով բոլորին՝ սիրով ծառայել միմյանց։

Խոսք Ոտնլվայի արարողության ժամանակ՝ ԱՌԱՋՆՈՐԴՆԵՐԻՆ, ԶԻՆՎՈՐԱԿԱՆՆԵՐԻՆ, ՊԱՏԱՆԻՆԵՐԻՆ՝ Առաջնորդ, սիրեցիր քեզ վստահվածներին՝ կանես ամեն ինչ։ Սիրեցիր ինքդ քեզ՝ կավիրես ամեն ինչ։

«Նա վեր կացավ ընթրիքի սեղանից, մի կողմ դրեց զգեստները և մի սրբիչ վերցնելով՝ մեջքին կապեց:

Եվ ապա ջուր վերցնելով՝ լցրեց կոնքի մեջ և սկսեց իր աշակերտների ոտքերը լվանալ եւ սրբել մեջքին կապած սրբիչով»:

(Հովհ․ 13։4-5)

Երուսաղեմում՝ Վերնատանը, Վերջին ընթրիքի ընթացքում Քրիստոս կատարեց լցավ աշակերտների ոտքերը՝ պատգամ թողնելով բոլորին՝ սիրով ծառայել միմյանց։

Խոսք Ոտնլվայի արարողության ժամանակ՝ ԱՌԱՋՆՈՐԴՆԵՐԻՆ, ԶԻՆՎՈՐԱԿԱՆՆԵՐԻՆ, ՊԱՏԱՆԻՆԵՐԻՆ՝ Առաջնորդ, սիրեցիր քեզ վստահվածներին՝ կանես ամեն ինչ։ Սիրեցիր ինքդ քեզ՝ կավիրես ամեն ինչ։

Առէք կերէք, այս է մարմին Իմ․․․

Արբէք ի սմանէ ամենեքեան. այս է արիւն Իմ նորոյ ուխտի․․․

Ավագ Հինգշաբթի մատուցվում է Սուրբ Պատարագ՝ խորհրդանշելով Խորհրդավոր ընթրիքի ժամանակ Հիսուս Քրիստոսի կողմից Սբ. Հաղորդության խորհրդի հաստատման:

Խորհրդավոր ընթրիքի ժամանակ Հիսուս Քրիստոս վերցնում է հացը, օրհնում և կիսելով տալիս աշակերտներին՝ ասելով. «Առեք, կերեք, այս է Իմ Մարմինը»: Այնուհետև գինու բաժակն է տալիս՝ ասելով. «Խմեցեք դրանից բոլորդ, որովհետև այդ է Նոր Ուխտի Իմ Արյունը, որ թափվում է շատերի համար, իրենց մեղքերի թողության համար»:

Առէք կերէք, այս է մարմին Իմ․․․

Արբէք ի սմանէ ամենեքեան. այս է արիւն Իմ նորոյ ուխտի․․․

Ավագ Հինգշաբթի մատուցվում է Սուրբ Պատարագ՝ խորհրդանշելով Խորհրդավոր ընթրիքի ժամանակ Հիսուս Քրիստոսի կողմից Սբ. Հաղորդության խորհրդի հաստատման:

Խորհրդավոր ընթրիքի ժամանակ Հիսուս Քրիստոս վերցնում է հացը, օրհնում և կիսելով տալիս աշակերտներին՝ ասելով. «Առեք, կերեք, այս է Իմ Մարմինը»: Այնուհետև գինու բաժակն է տալիս՝ ասելով. «Խմեցեք դրանից բոլորդ, որովհետև այդ է Նոր Ուխտի Իմ Արյունը, որ թափվում է շատերի համար, իրենց մեղքերի թողության համար»:

Մեծ Պահքի ընթացքում Տավուշի թեմի բոլոր հոգևորականներն ավանդաբար յուրաքանչյուր չորեքշաբթի միասնական աղոթքի են կանգնում թեմի եկեղեցիներից մեկում։ Այսօր մեր առաջին հանդիպումն էր։ Աստված օգնական բոլորիս մեր ընթացքի մեջ։

․․․

Լոյս, արարիչ լուսոյ, առաջին լոյս, բնակեալդ ի լոյս անմատոյց. Հայր Երկնաւոր, ի դասուց լուսեղինացն օրհնեալ. ի ծագել լուսոյ առաւօտուս, ծագեա ի հոգիս մեր զլոյս քո իմանալի:

Մեծ Պահքի ընթացքում Տավուշի թեմի բոլոր հոգևորականներն ավանդաբար յուրաքանչյուր չորեքշաբթի միասնական աղոթքի են կանգնում թեմի եկեղեցիներից մեկում։ Այսօր մեր առաջին հանդիպումն էր։ Աստված օգնական բոլորիս մեր ընթացքի մեջ։

․․․

Լոյս, արարիչ լուսոյ, առաջին լոյս, բնակեալդ ի լոյս անմատոյց. Հայր Երկնաւոր, ի դասուց լուսեղինացն օրհնեալ. ի ծագել լուսոյ առաւօտուս, ծագեա ի հոգիս մեր զլոյս քո իմանալի:

 Սրտի խորքերից խոսք Աստուծո հետ

Բան Է

Ա

Սակայն, որպեսզի փրկության հույսն իմ իսպառ չկտրեմ

Եվ, մնալով անզեն, չմատնվեմ ձեռքն այն աներևույթ հակառակորդների,

Որոնց մասին ես հիշատակեցի վերև ահավոր պատկերների տակ,

Եվ որոնք ոչ այլ ինչ են, եթե ոչ ինքնածին բուսած ընտանի թշնամիներ,

Ապա, ես այստեղ այդ բազմամբոխ ու հզոր մարտիկների դեմ

ցույց պիտի տամ նաև Աստվածային ամենահաղթ և անպարտելի ախոյաններ,

Չնայած որ դա կսկծալի ցավ է,

Անհասանելի ծառերի դժվարակութ պտուղ,

Եվ անկոխ ճամփաների տառապալից տաժանք:

Բայց աչքերից կաթած կաթիլ մի արցունք

Կարող է բանսարկուի չարագունդ զորքերը բոլոր ցամաքեցնել,

Ինչպես տկար խլրտումով գետնաքարշ սողացող

Բազմոտանի զեռուների ու որդերի վրա

Ընկած ձեթի կաթիլ և կամ դույզն ինչ թույն սատակչական:

Հեծեծող սրտի հոգուց դուրս ելած հառաչանքները

Բարկ արևի հետ խառն տոթաշունչ խորշակի պես

Հալեցնում են մեղքերի սառույցները սաստիկ,

Քանզի որդերի պես որքան հեշտածին են մեղքերը,

Նույնքան էլ դյուրամեռ են նրանք այս դիմադրական միջոցներով:

Բ

Բայց ես չպիտի դադարեմ դարձյալ դատելուց ինքս ինձ՝ դատապարտյալիս,

Եվ քարկոծելու անձս հանցապարտ դառն խոսքերով,

Իբրև չարագործ անհամոզելի, փրկությունից զուրկ:

Քանզի եթե ինձ նեղողներից ոմանց սատակեցնում եմ,

Սակայն ոմանց էլ ուժ եմ տալիս ես, որ կենդանանան,

Անդարձ կորստյան մատնելով հոգիս:

Ես տունկս դառնության, որ անառակ վարքի գարշությունը ծաղկեցրի.

Բարունակս ապականաբեր և մահողկուզյան, որ կորստյան գինին երկնեցի.

Քանանի զավակս և ո՜չ Հուդայի՝ մեծ Դանիելի խոսքի համաձայն.

Որդիս գեհենի և ո՛չ արքայության.

Ժառանգս դժոխքի և ոչ թե փառաց փափագելի.

Նյութս տանջանքի և ո՛չ հանգստյան.

Ապերախտս երախտավորիդ և ապաշնորհս բազմապարգևիդ հանդեպ.

Մշտապես մեղավորս երկայնամտիդ հանդեպ.

Բարերարիդ քաղցրությունը դառնացնողս.

Ծառաս չար և վատ, ըստ տերունական հանդիմանության.

Իմաստունս չարագործության մեջ, ըստ նախագուշակության Եսայու.

Ժիրս՝ զազրելի ժանտագործության մեջ.

Փութաջանս՝ Տիրոջը բարկացնելու մեջ.

Մշտաշարժս՝ սատանայական գյուտերի մեջ.

Ես վիշտ հանապազօրյա՝ Արարչին.

Թույլս՝ բարի թռիչքների մեջ.

Ծույլս՝ երանական վիճակ ընտրելու գործում.

Դանդաղս՝ խոստացվածներին ուշք դնելու մեջ.

Անարիս՝ պիտանի և օգտակար ձեռնարկություններում.

Պաշտոնյաս տիրադրուժ և երախտամոռ:

Գ

Վա՜յ մեղավոր հոգուս, որ բարկացրի իմ Արարչին.

Վա՜յ կորստյան որդուս, որ կենդանության պարգևը մոռացա.

Վա՜յ պարտապանիս բյուր ու անհամար այն քանքարներին,

Որոնք անկարող եմ հատուցանել.

Վա՜յ ծանր ու դժվար մեղքերի բեռնակրիս,

Որ չեմ կարող հանգստարան վերադառնալ.

Վա՜յ տերունական մեղքեր գործող հանցավորիս,

Քանի որ չկա հնար՝ հզորին ներկայանալու.

Վա՜յ եղեգընյա դյուրավառ նյութիս,

Որ տոչորվելու եմ գեհենի մեջ.

Վա՜յ ինձ, որ հիշում եմ, թե՝ Աստուծո բարկության նետերն հրեղեն են.

Վա՜յ ինձ՝ հիմարիս, որ չըմբռնեցի,

Թե ծածուկ գործերն հրապարակվելու են անպայման.

Վա՜յ ամբարիշտիս, որ միշտ անդադրում չարությունների ոստայն հյուսեցի.

Վա՜յ ինձ, որ պարարեցի մարմինս իբրև կեր անմեռ որդերի,

Ես ինչպե՞ս պիտի տոկամ թունավոր այդ կտտողներին.

Վա՜յ ինձ, երբ ըմպեմ բաժակը մահվան,

Եվ ինչպե՞ս պիտի կրեմ ես տուգանքն հավիտենական.

Վա՜յ ինձ, երբ ելնի եղկելի մարմնիցս անարժան հոգիս,

Ինչպե՞ս պիտի ներկայանամ ճշմարիտ դատավորին.

Վա՜յ ինձ, երբ լապտերիս յուղն սպառվի,

Զի եթե մարի, էլ չի վառվի նա,

Վա՜յ ինձ պակուցման համար այն ահեղ ու տագնապալից,

Երբ առագաստի մուտքը փակվի.

Վա՜յ ինձ, երբ լսեմ երկնավոր թագավորի վճռով կնքված

Սիրտս դող հանող և սասափելի այն խոսքն ահավոր,–

<Քեզ չեմ ճանաչում>:

 Սրտի խորքերից խոսք Աստուծո հետ

Բան Է

Ա

Սակայն, որպեսզի փրկության հույսն իմ իսպառ չկտրեմ

Եվ, մնալով անզեն, չմատնվեմ ձեռքն այն աներևույթ հակառակորդների,

Որոնց մասին ես հիշատակեցի վերև ահավոր պատկերների տակ,

Եվ որոնք ոչ այլ ինչ են, եթե ոչ ինքնածին բուսած ընտանի թշնամիներ,

Ապա, ես այստեղ այդ բազմամբոխ ու հզոր մարտիկների դեմ

ցույց պիտի տամ նաև Աստվածային ամենահաղթ և անպարտելի ախոյաններ,

Չնայած որ դա կսկծալի ցավ է,

Անհասանելի ծառերի դժվարակութ պտուղ,

Եվ անկոխ ճամփաների տառապալից տաժանք:

Բայց աչքերից կաթած կաթիլ մի արցունք

Կարող է բանսարկուի չարագունդ զորքերը բոլոր ցամաքեցնել,

Ինչպես տկար խլրտումով գետնաքարշ սողացող

Բազմոտանի զեռուների ու որդերի վրա

Ընկած ձեթի կաթիլ և կամ դույզն ինչ թույն սատակչական:

Հեծեծող սրտի հոգուց դուրս ելած հառաչանքները

Բարկ արևի հետ խառն տոթաշունչ խորշակի պես

Հալեցնում են մեղքերի սառույցները սաստիկ,

Քանզի որդերի պես որքան հեշտածին են մեղքերը,

Նույնքան էլ դյուրամեռ են նրանք այս դիմադրական միջոցներով:

Բ

Բայց ես չպիտի դադարեմ դարձյալ դատելուց ինքս ինձ՝ դատապարտյալիս,

Եվ քարկոծելու անձս հանցապարտ դառն խոսքերով,

Իբրև չարագործ անհամոզելի, փրկությունից զուրկ:

Քանզի եթե ինձ նեղողներից ոմանց սատակեցնում եմ,

Սակայն ոմանց էլ ուժ եմ տալիս ես, որ կենդանանան,

Անդարձ կորստյան մատնելով հոգիս:

Ես տունկս դառնության, որ անառակ վարքի գարշությունը ծաղկեցրի.

Բարունակս ապականաբեր և մահողկուզյան, որ կորստյան գինին երկնեցի.

Քանանի զավակս և ո՜չ Հուդայի՝ մեծ Դանիելի խոսքի համաձայն.

Որդիս գեհենի և ո՛չ արքայության.

Ժառանգս դժոխքի և ոչ թե փառաց փափագելի.

Նյութս տանջանքի և ո՛չ հանգստյան.

Ապերախտս երախտավորիդ և ապաշնորհս բազմապարգևիդ հանդեպ.

Մշտապես մեղավորս երկայնամտիդ հանդեպ.

Բարերարիդ քաղցրությունը դառնացնողս.

Ծառաս չար և վատ, ըստ տերունական հանդիմանության.

Իմաստունս չարագործության մեջ, ըստ նախագուշակության Եսայու.

Ժիրս՝ զազրելի ժանտագործության մեջ.

Փութաջանս՝ Տիրոջը բարկացնելու մեջ.

Մշտաշարժս՝ սատանայական գյուտերի մեջ.

Ես վիշտ հանապազօրյա՝ Արարչին.

Թույլս՝ բարի թռիչքների մեջ.

Ծույլս՝ երանական վիճակ ընտրելու գործում.

Դանդաղս՝ խոստացվածներին ուշք դնելու մեջ.

Անարիս՝ պիտանի և օգտակար ձեռնարկություններում.

Պաշտոնյաս տիրադրուժ և երախտամոռ:

Գ

Վա՜յ մեղավոր հոգուս, որ բարկացրի իմ Արարչին.

Վա՜յ կորստյան որդուս, որ կենդանության պարգևը մոռացա.

Վա՜յ պարտապանիս բյուր ու անհամար այն քանքարներին,

Որոնք անկարող եմ հատուցանել.

Վա՜յ ծանր ու դժվար մեղքերի բեռնակրիս,

Որ չեմ կարող հանգստարան վերադառնալ.

Վա՜յ տերունական մեղքեր գործող հանցավորիս,

Քանի որ չկա հնար՝ հզորին ներկայանալու.

Վա՜յ եղեգընյա դյուրավառ նյութիս,

Որ տոչորվելու եմ գեհենի մեջ.

Վա՜յ ինձ, որ հիշում եմ, թե՝ Աստուծո բարկության նետերն հրեղեն են.

Վա՜յ ինձ՝ հիմարիս, որ չըմբռնեցի,

Թե ծածուկ գործերն հրապարակվելու են անպայման.

Վա՜յ ամբարիշտիս, որ միշտ անդադրում չարությունների ոստայն հյուսեցի.

Վա՜յ ինձ, որ պարարեցի մարմինս իբրև կեր անմեռ որդերի,

Ես ինչպե՞ս պիտի տոկամ թունավոր այդ կտտողներին.

Վա՜յ ինձ, երբ ըմպեմ բաժակը մահվան,

Եվ ինչպե՞ս պիտի կրեմ ես տուգանքն հավիտենական.

Վա՜յ ինձ, երբ ելնի եղկելի մարմնիցս անարժան հոգիս,

Ինչպե՞ս պիտի ներկայանամ ճշմարիտ դատավորին.

Վա՜յ ինձ, երբ լապտերիս յուղն սպառվի,

Զի եթե մարի, էլ չի վառվի նա,

Վա՜յ ինձ պակուցման համար այն ահեղ ու տագնապալից,

Երբ առագաստի մուտքը փակվի.

Վա՜յ ինձ, երբ լսեմ երկնավոր թագավորի վճռով կնքված

Սիրտս դող հանող և սասափելի այն խոսքն ահավոր,–

<Քեզ չեմ ճանաչում>: